Paranoid

Önceden de böyle miydim diye düşünüyorum. Şu sıralar çok şiddetli bir ağrı gibi mideme, başıma saplanıyor.. Yok hayır, yoktu..

Birkaç sene önce yanımda yürürken başkasına bile bakmayan bir adamın yalanlarıyla eksiklidiğimde bu duygu çoğaldı. Şimdi sonsuz kuşkucu ve güvenmeyen bir insan olup çıktım. Çok sinsi, çok tehlikeli. Önce kıskançlık sanıyorsunuz, sonra kendinize laf geçiremeyip aklınızda kurgulamaya başlıyorsunuz her şeyi. O'nun bulunduğu ortamı falan her şeyi gözünüzü kapatıp hayal ediyorsunuz. Dört, beş kişi olduklarını söylemişti ama bence yalnızlar ve sırf ben kıskanmayım diye yalan söylüyor diyorsunuz. Telefonu açmadığında ise büyük bir öfke başlıyor vücudumda dolaşmaya ama o kadar tehlikeli geliyor ki, bir anda aldatıldığımı sanıyorum yine. Bu sefer hep hesap soran kişi olmaya başlıyorum. 2 defa aramama rağmen ardından msj atınca 1 dk içinde hemen arıyor. Bu sefer taksideydim, duymadım diyor.. Tabiki bana mantıksız geliyor çünkü ben çoktan aklımda kurgulamışım. Taksideydi ve açmak istemedi diyorum. Çünkü sevgilisi ile konuştuğunun duyulmasını istemiyor diye düşünüyorum.. Bu sefer trip atıyorum falan.

Aslında dediği her şey, ne diyorsa odur. Doğrudur yani.. Yalnız ben kendimi alamıyorum ve alamadıkça hesap soruyorum devamlı. Bana yapılmasından nefret edeceğim bir şeyi yapıyorum. Ben böyle yapmaya devam edersem de gider elbet. Güvensizlik mi bu? Güvenilmeyecek biri değil. Ve yine ben böyle üstüne gitmeye devam edersem de yalan söylemesine gerek olmayan durumlarda bile trip gibi can sıkıcı durumlara maruz kalmamak için yalan söyleyecektir. Bir kişi tarafından 10 farklı hatunla aldatılmış olmamın sonuçları sanırım bunlar.. Devamlı tetikte duruyorum.
'' A woman who fears suffering is already suffering from what she fears '' sözü aslında lafı gediğine koyuyor bu noktada.
Aklıma bir söz geçirebilsem!