Uzun zamandır yazmıyorum. Bilerek değil de içimden gelmedi açıkçası. İşe başlayınca insan bir şeyleri erteleyerek yaşamaya başlıyor farketmeden.
Bugün baryam. Yumurta, sigara böreği, bal,vişne reçeli, çeşit çeşit peynirlerle dolu bir kahvaltı. Mis! Peynir canavarı gibiyim her türlüsünü yerim. Çok tuzlu olmasın yeterki..
Bugün baryam. Annemlerden uzakta.. Sevgiliyle evdeyiz. Pek baryam gibi hissetmiyor insan.. En azından alışagelen bir bayram değil. Annemleri aradım kavurma yapıp yiyeceklermiş, kadayıf almışlar bıdıbıdı. Biz de sevgiliyle hamsiye girdik. Ardından karaköy güllüoğlunun yolunu tutmaya karar verdik. Ordan da çıkıp Çoğunluk filmini izlemeye gidelim diyoruz. Yeni nesil baryam oo yeaa.
Yogaya sardım. Ama ne güzel bir şeymiş! Yogadan sonra yüzüme nur iniyor, beynim tertemiz oluyor, pamuk gibi. Hem bembeyaz hem hafif. Süzülüp gidiyorum. Daha ilk deneyişimde padmasana yapabildim zaten küçükken bale yapmıştım ben esneğimdir diye mütevazilikten uzak söylemlerde bulundum hemen.
Şimdi sabah-akşam yoga yapasım var. Farkettim ki yoga benim öfkemi alıyor, dinginleştiriyor. Hani derler ya pelte gibi oluyorum mecalim kalmıyor. Uyuşturucu gibi bir şey de olabilir esasen ama o noktaya henüz gelmedim daha henüz o kadar kendimi verip aydınlanamadım. "Shavasana" yani ölü duruşu denilen gözlerini kapatıp uzandığın bi pozisyon var. Yogaya başlarken de bitirirken de 5er dakika shavasana yapıyorsun. Bu uzun shavasanalarda ben çok uzaklara gidiyorum. Kendi küçüklüğümü kızılderili olarak çöllerde koştururken görüyorum, bir bakıyorum diğer shavasanada uzaydayım vs.. Ama en önemlisi ve en zoru vücudunu tamamen serbest bırakmak. İlk yaptığımda acaip bi rahatsızlık içindeydim çünkü tüm kaslarımı hissediyordum, dişlerime kadar! Dün Emrenin yönlendirmesiyle yaptığımız yogada, shavasana sırasında ellerim kendiliğinden açıldı, boynum kendiliğinden yerini buldu. Ağzımda dilim, dişim yok gibiydi.
Yogada bir diğer önemli olan ise tamamen harekete ve kendine yoğunlaşabilmek. Önceki denememde hiç yapamadığım hareketleri bu sefer yaptım. Ayakta denge hareketleri var. Sol bacağını arkaya doğru atıp, başını da vücudunla paralel olacak şekilde öne doğru eğiyorsun ama başın yukarda gözlerin tam karşıya bakıyor. Sağ bacağının üzerinde sağ-sol yapmadan, kıpırdamadan durmaya çalışıyorsun. Hayatta o kadar aceleci ve kendi adıma paniğim ki, hareketleri yaparken de sabrım yoktu. Sanırım yoga sayesinde sabırlı, öfkesiz nur topu gibi bi bebek olucam. İlerde eğitmenlik kursuna da gitmek istiyorum tabi çok ilerde.. Vergi denetmeni-yoga uzmanı ahahaha.
Padmasana yaparken ellerimi yere koyup sallanmayı çok istiyorum canım blogum. Umarım birgün yapabülürüm. İleri düzey bi yoga videosu var ama padmasana-lotusa geçişi vs. de anlatıyor.. Bu videodan sonra gaza gelip yoga yapmaya başladım bu da böyle biline.
